رشد کودک چهار ساله

۹ بازديد
فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سبک زندگی ؛ محققان برقراری ارتباط با کودک 3 ساله را به مراتب آسان تر از کودک 2/5 ساله می دانند.
در این سن رشد اجتماعی کودک آغاز شده و رفتارهای اجتماعی مناسبی از او ظاهر می شود.
کودک 3ساله در برابر بسیاری از تقاضاهای محیط اطرافش تسلیم می شود و حتی قادر است خواسته های لحظه ای خودرا در ازای تحقق آن ها در آینده به تأخیر اندازد.
رشد مهارت ها
کودک سه ساله قادر است تا اعمال روزانه ی خودرا با دقت عمل و تمرکز حواس بیشتری انجام دهد.
کودکان در این مرحله در وضعیت حرکتی خوبی قرار دارند و ماهیچه های کوچک شان هماهنگی بهتری پیدا می کند .
کودکان در این سن بیش تر تمایل دارند اسباب بازی های کوکی ، مکانیکی یا وسایل بازی را دستکاری کرده و بازی هایی چون دوچرخه سواری و بازی با ماشین آتش نشانی را تجربه کنند.
رشد اجتماعی کودک در4  سالگی
کودک 4 ساله تمایل دارد تا رهبری جمع را به عهده بگیرد. به کشمکش ، کلنجار رفتن و ناسزا گویی به اطرافیان تمایل داشته و با دستور دادن و أمر کردن سعی دارد تا خودش را به هم ردیفانش بشناساند.
کودکان در این سن بسیار کنجکاوند و به اکتشاف بسیاری از امور پرداخته و از مصاحبت با بزرگترها لذت می برند.
رشد مهارت ها
از طریق بازی با جعبه های چوبی و چگونگی کار با آن ها می توان به رشد مهارت های کودکان 4 ساله  پی برد.
کودکان 4 ساله از انجام همه ی فعالیت ها لذت می برند . اغلب اوقات می توان آن ها را در حال لی لی کردن و جهیدن روی یک پاشنه ی پا مشاهده کرد.
وقتی در تاب بازی خودرا به جلو هل می دهد یا روی الاکلنگ بازی می کند ، از تعادل و هماهنگی خود غرق در شادی می شود.
کودک در این سن قادر است دکمه ی لباسش را ببندد ، معماهای ساده و پازل چند تکه ای را حل کند و به سر هم کردن وسایل بازی اش بپردازد.
رشد اجتماعی کودک در 5 سالگی
پنج سالگی نسبت به چهار سالگی دوره ی پایدارتری است. بدین معنی که در این سن ، کودک از همه ی جهات به توازن و تعادل بیشتری دست می یابد.
کودک در این سن نسبت به دنیای پیرامونش درک بهتری پیدا می کند ، به عواقب و رفتارهای ضد اجتماعی پی برده و به طور منطقی و عادلانه آن ها را می پذیرد.
رشد مهارت ها
در این سن بسیاری از کودکان علاوه بر مهارت حرکتی ماهیچه های بزرگ ،در مهارت های حرکتی ماهیچه های کوچک نیز تعادل بهتری کسب می کنند.
بسیاری از آنان می توانند با قیچی کار کنند و از کار با چسب لذت می برند. با وجود اینکه کودکان در این سن به نوشتن و مهارت های تحصیلی علاقه نشان می دهند ، نباید آموزش های رسمی را به صورت جدی شروع کنند ، زیرا هنوز برای برنامه ای منظم و سازمان یافته آمادگی کافی ندارند.

رشد اجتماعی کودک در 6 سالگی
کودکان پیش دبستانی از رشد عقلانی خوبی برخوردارند ، دوست دارند بیشتر مورد توجه و تحسین قرار گیرند و احساسات خود و دیگران را بهتر بشناسند.
از آن ها انتظار می رود تا رفتارهای جامعه پسند داشته باشند ، با دیگران مؤدبانه رفتار کنند و کارهای ساده را انجام دهند.
 

جلوگیری از رفتار پرخاشگرانه کودکان

۸ بازديد
 
خیلی وقت‌ها پیش می‌آید که رفتار فرزندتان قلب شما را گرم و در آغوش می‌گیرد. اما، مواقع دیگری وجود دارد که احتمالاً شما را کمی دیوانه می کند. به عنوان یک کودک نوپا یا پیش دبستانی، کودک شما ممکن است فاقد کنترل خود برای ابراز خشم به صورت مسالمت آمیز باشد و ممکن است به طور طبیعی سرکوب کند، شاید با ناامیدی ضربه بزند یا گاز بگیرد.
1.قوانین خانه را آموزش دهید. بچه ها تا زمانی که به آنها آموزش داده نشود قوانین خانه را نمی دانند، بنابراین این یکی از مسئولیت های مهم والدین شماست. کودکان نوپا معمولاً به لمس کردن و کاوش کردن علاقه مند هستند، بنابراین اگر چیزهای با ارزشی وجود دارد که نمی خواهید آنها را با آنها دست و پا کند، آنها را پنهان یا حذف کنید. در نظر بگیرید که یک بخش جداگانه از خانه خود را ایجاد کنید که کودک شما بتواند با کتاب و اسباب بازی بازی کند. هر زمان که کودکان قانون مهمی را زیر پا بگذارند، باید فوراً مورد سرزنش قرار گیرند تا متوجه شوند دقیقاً چه اشتباهی انجام داده اند.
 
2.تهدیدها بیش از حد ارزیابی می شوند. همیشه تقویت مثبت رفتارهای مورد نظر و آموزش رفتارهای جایگزین به کودکان به جای گفتن "بس کن یا در غیر این صورت" موثرتر است. به آنها بگویید دفعه بعد که عصبانی می شوند، باید به جای آن از کلمات خود استفاده کنند.
 
3.موارد حواس پرتی سالم را وارد کنید. در حالی که روش‌های دیگری را برای پاسخ دادن به فرزندتان آموزش می‌دهید، همچنین هیچ اشکالی ندارد که گاهی حواس او را پرت کنید یا روش دیگری را امتحان کنید. تا زمانی که با ارائه تنقلات شیرین به او «رشوه» نمی دهید تا رفتار متفاوتی از خود نشان دهد. به عنوان مثال، تغییر عمدی تمرکز او اشکالی ندارد.
 
4.خود را کنترل کنید." خوب، آنها هنوز نمی توانند. به یاد داشته باشید، کودکان نوپا از کنترل طبیعی کمی برخوردارند. آنها باید به آنها آموزش دهید که در هنگام عصبانیت لگد نزنند، ضربه نزنند یا گاز نگیرند، بلکه احساسات خود را از طریق کلمات بیان کنند.
 
5."ما به همدیگر صدمه نمی زنیم." وقتی فرزندتان درگیر اختلاف با همبازی هایش می شود، به دقت نظارت کنید. اگر اختلافی جزئی است، فاصله خود را حفظ کنید و اجازه دهید بچه ها خودشان آن را حل کنند. با این حال، زمانی که کودکان وارد دعوای فیزیکی می شوند که حتی پس از اینکه به آنها گفته شد دست از کار بکشند ادامه می یابد، یا زمانی که به نظر می رسد یکی از کودکان در عصبانیت غیرقابل کنترلی است و به دیگری حمله می کند یا به دیگری گاز می زند، باید مداخله کنید. بچه ها را از هم جدا کنید و آنها را جدا نگه دارید تا زمانی که آرام شوند. اگر دعوا به شدت خشونت آمیز باشد، ممکن است مجبور شوید جلسه بازی را پایان دهید. روشن کنید که مهم نیست چه کسی آن را شروع کرده است. هیچ بهانه ای برای آزار دادن یکدیگر وجود ندارد.
6.به جای دعوا به کودک خود بیاموزید که با لحن محکم «نه» بگوید، پشت کند یا به جای دعوا با بدنش سازش پیدا کند. از طریق مثال، شما به فرزندتان می آموزید که اختلافات خود را با کلمات حل کند - موثرتر و متمدنانه تر - تا با خشونت فیزیکی.
 
7."کارت عالی بود!" فرزندتان را به خاطر رفتار مناسب تحسین کنید و به او کمک کنید هر زمان که از این تاکتیک ها به جای ضربه زدن، لگد زدن یا گاز گرفتن استفاده می کند، توضیح دهید که چگونه «بزرگ شده» رفتار می کند. و همیشه وقتی متوجه مهربانی و مهربانی فرزندتان می شوید رفتار او را تقویت و تحسین کنید.
8.تایم اوت ها مشکلی ندارد. همچنین استفاده از تایم اوت در زمانی که رفتار کودک شما نامناسب است هیچ اشکالی ندارد و می توان از آن در کودکان زیر یک سال استفاده کرد. برای اطلاعات بیشتر، نحوه مهلت دادن را ببینید.
 
9.خلق و خوی خود را کنترل کنید. همیشه مراقب رفتار خود در اطراف فرزندتان باشید. یکی از بهترین راه ها برای آموزش رفتار مناسب به او این است که خلق و خوی خود را کنترل کنید. اگر خشم خود را به روش های آرام و مسالمت آمیز ابراز می کنید، احتمالاً فرزندتان از شما الگو خواهد گرفت. و میزان پرخاشگری کودکان به مرور کمتر خواهد شد.
 
10.قوی باش. اگر باید فرزندتان را تنبیه کنید، در این مورد احساس گناه نکنید و مطمئناً عذرخواهی نکنید. اگر فرزندتان احساسات مختلط شما را حس کند، خودش را متقاعد خواهد کرد که در تمام مدت حق با او بوده و شما «بد» هستید. گرچه تنبیه فرزندتان هرگز خوشایند نیست، اما بخشی ضروری از والدین است و دلیلی برای احساس گناه در این مورد وجود ندارد. فرزند شما باید بفهمد که چه زمانی در اشتباه است، مهم است که مسئولیت اعمالش را بپذیرد و مایل به پذیرش عواقب آن باشد.
 
منبع: اینجا است.