چند روش ساده برای خواب کودکان نوپا

۶ بازديد
چراکه اغلب کودکان نسبت به خوابیدن مقاومت کرده و در این مسیر متوسل به فعالیت بیش از حد یا به قولی نق زدن و بی‌حوصلگی می‌شوند. با این حساب خواباندن کودک هم خودش نوعی هنر به حساب می‌آید که باید آن را آموخت.
کودکانی که برنامه خواب منظمی نداشته و دیر می‌خوابند، دچار عوارض مختلفی مانند اختلال در رشد، کاهش یادگیری، مشکلات تغذیه ای و... می‌شوند. کودکانی هم که شب‌ها زود می‌خوابند، از لحاظ عاطفی، ذهنی و جسمی سلامت بیشتری دارند.
خوابیدن در طول روز را محدود کنید: تا زمانی که کودک به زود خوابیدن عادت کند، فعالیت‌های بدنی کودک مانند بازی کردن در پارک، ورزش و... را در طول روز افزایش دهید و به او اجازه خوابیدن در طول روز را ندهید و با کاری سرگرمش کنید.
آرامش ایجاد کنید: اگر قبل از خواب میزان ترشح هورمون کورتیزول (هورمون استرس) در کودک بالا باشد، کودک نمی تواند بخوابد بنابراین با انجام برخی فعالیت ها مثل کم کردن نور خانه، ساکت کردن محیط و... او را پیش از رفتن به رختخواب آرام کنید.
 
از کتاب صوتی یا قصه‌گویی استفاده کنید: کودکان علاقه زیادی به شنیدن قصه دارند، می‌توانید قبل از خواب برای آنها کتاب قصه بخوانید و یا کتاب صوتی و نوار قصه بگذارید تا گوش دهند.
اجبار را از روی کودک بردارید: زمان خواب کودک به او بگویید"لازم نیست بخوابی، بلکه می توانی در تخت خودت استراحت کنی". وقتی جنبه اجبار برای خواب از بین برود، به او کمک می کنید تا آرام تر شود و دلهره هایش رفع شود. در واقع با این کار جلوی لجبازی کودک را می‌گیرید.
یک ساعت مشخص برای خواب تعیین کنید: با مشورت با کودک یک ساعت خواب برای او تعیین کنید و همواره کودک را سر یک ساعت مشخصی بخوابانید.
غذای سنگین به کودک ندهید: برخی از والدین فکر می‌کنند اگر کودک خود را سیر کنند او راحت به خواب می‌رود اما غذاهای سنگین و پرحجم روی خواب کودکان تاثیر بدی دارند. گرسنگی و شکم خالی نیز سبب بدخوابی و یا بدخوابی می‌شود.
ماساژ قبل از خواب را فراموش نکنید: برای آرام کردن کودکتان و ایجاد خواب عمیق و با کیفیت تر قبل از خواب او را کمی ماساژ بدهید. برای ایجاد شرایط مساعدتری برای خواب ماساژ دادن، نوازش کردن، تکان دادن آرام کودک مفید است.
شرایط اتاق خواب را مهیا کنید: به شرایط اتاق خواب و لباس کودک توجه کنید. لباس خواب کودک باید راحت باشد و اتاق او نباید خیلی گرم و یا خیلی سرد باشد. تاریکی و روشنی اتاق هم مهم است، اگر کودک از تاریکی می‌ترسد حتما یک چراغ خواب کوچک در اتاقش روشن بگذارید.
موانع خواب راحت کودک را برطرف کنید: از خواب بیدار شدن های مکرر، خر و پف کردن، مشکلات تنفسی در حین خواب و... از جمله مواردی هستند که در خواب فرزند شما اختلال ایجاد می کنند. گاهی اوقات عدم برخورداری از سلامت کامل باعث مشکلات مربوط به خواب می‌شود، مثلا گاهی بزرگی لوزه‌ها باعث خروپف می‌شود، بنابراین لازم است که ابتدا این موانع را برطرف کنید.
 
 

کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند

۸ بازديد

کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و در صورتیکه عصبانیت و خشونت همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد رفتار آنان این کار را منعکس می‌کند.

خبرگزاری ایسنا نوشت: بلایی که فریاد زدن بر سر کودکان می آورد  گاهی کودکان حساسیت‌های پدر و مادرهای خود را تشخیص داده و می توانند موجب شوند که والدین‌شان از کوره در بروند و بر سر آنها فریاد بکشند.

اما والدین برای خنثی کردن این حساسیت‌ها می‌توانند نحوه صحبت کردن خود با فرزندانشان را تغییر دهند و برای برقراری ارتباط با آنان از شکل فریاد زدن به دیالوگی احترام آمیز با کودکانشان رو آورند.

کارشناسان رفتاری در پاسخ به اینکه چرا والدین فریاد می‌زنند، این ‌طور اظهار می‌کنند: به طور طبیعی زمانی که فرد دچار عصبانیت می‌شود ممکن است تن صدای خود را بالا ببرد، هرچند این کار به ندرت به حل شدن مشکل منجر می‌شود. فریاد زدن ممکن است برای مدت زمان کوتاهی کودکان را آرام و مطیع سازد اما تصحیح رفتار آنان را به دنبال نخواهد داشت. در واقع این اقدام موجب ترسیدن آنان از والدین خود می‌شود و به کودکان کمک نمی‌کند تا عواقب رفتار خود را متوجه شوند.

کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و در صورتیکه عصبانیت و خشونت و بد اخلاقی کودکان همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد و کودکان آن را طبیعی تلقی کنند، رفتار آنان این کار را منعکس می‌کند. کارشناسان معتقدند اولین وظیفه والدین پس از کسب اطمینان از ایمن بودن وضعیت کودکشان، کنترل رفتارها و احساساتشان است.

والدین باید آگاه باشند فریاد زدن و با صدای بلند صحبت کردن به انتقال واضح‌تر پیام کمک نمی‌کند. فریاد زدن بر سر کودکان باعث می‌شود تربیت و منظم کردن آنان سخت‌تر شود چراکه در هر بار فریاد زدن قوه درک و پذیرندگی آنان کاهش می‌یابد.

نتایج تحقیقات حاکی از آن است که فریاد زدن، کودکان را به لحاظ رفتارهای فیزیکی و گفتاری خشن‌تر می‌سازد. فریاد زدن به طور کلی نوعی ابراز عصبانیت است، ترس در کودکان را به دنبال داشته و باعث می‌شود آنان احساس آرامش نداشته باشند. همچنین با توجه به این نکته که فریاد زدن بر سر کودکان امر پسندیده‌ای نیست، فریاد کشیدن همراه با استفاده از کلمات و الفاظ نامناسب می‌تواند نوعی آزار و اذیت احساسی و روانی تلقی شود.

فریاد زدن بر سر کودکان می‌تواند تاثیرات طولانی مدتی روی آنان داشته باشد که اضطراب، کاهش عزت نفس و افزایش رفتارهای خشونت‌آمیز از جمله آنهاست.

کارشناسان به والدین توصیه می‌کنند به جای بالا بردن صدای خود رفتارهای جایگزین دیگری را امتحان کنند. به طور مثال کودکانی که با والدین خود ارتباط احساسی شدیدی دارند راحت‌تر تربیت می‌شوند. همچنین زمانی که کودکان احساس امنیت کنند به صحبت کردن در آرامش تمایل بیشتری نشان داده و پیش از شدت یافتن بحث و تبدیل شدن آن به فریاد زدن به حرف‌های والدین خود گوش فرا می‌دهند.

همچنین والدین می‌توانند پیش از آنکه مجبور به فریاد زدن بر سر کودک خود شوند رفتارهای تربیتی مثبت دیگری را امتحان کنند:

۱- برای خود وقت استراحت در نظر بگیرید: پیش از عصبانی شدن و از دست دادن کنترل و بالا بردن صدایتان خود را کنترل کنید. با ترک محیطی که در آن قرار دارید و کشیدن نفس عمیق خود را آرام کنید.

۲- در مورد احساسات خود صحبت کنید: عصبانیت احساس طبیعی است و در صورتیکه به درستی کنترل شود می‌توان از آن نکته‌هایی آموخت. با تایید تمامی احساسات از شادی و هیجان گرفته تا عصبانیت و حسادت می‌توان به کودک آموخت که این رفتارها همگی بخشی از وجود انسان هستند. در مورد احساسات خود با فرزندانتان صحبت کنید و آنان نیز را نیز به انجام این کار تشویق کنید.

۳- با رفتارهای بد فرزندتان آرام اما قاطع برخورد کنید: کودکان در برخی مواقع رفتارهای اشتباه دارند که بخشی از روند رشد آنان به حساب می‌آید. با آنان به شکلی قاطع صحبت کنید که به شأن آنان خدشه‌ای وارد نشود و در عین حال متوجه شوند برخی رفتارها غیرقابل تحمل هستند.

۴- از تهدید کردن خودداری کنید: تنبیه و تهدید کردن باعث به وجود آوردن احساس عصبانیت و درگیری بیشتر می‌شود و در درازمدت مانع از آن می‌شود تا فرزند به یک نظم درونی دست پیدا کند.

همچنین وجود نیازهای اساسی در کودکان و برطرف کردن آنها مثل خواب و گرسنگی آنان را شاد ساخته و مجموع رفتارهای کودکان را مناسب می‌سازد. علاوه بر این، در نظر گرفتن برنامه‌های معین به آنان کمک می‌کند تا کمتر مضطرب شوند.

در برخی مواقع با وجود به کار گرفتن راهکاری برای جلوگیری از بالا رفتن صدا، والدین مجبور به فریاد زدن می‌شوند. در چنین شرایطی معذرت‌خواهی کنید در نتیجه کودکان این نکته مهم را آموزش می‌بینند که تمامی افراد اشتباه می‌کنند و لازم است معذرت‌خواهی کنند.

همچنین در صورتیکه فرزندتان فریاد زد، حد و مرزها را به او یادآوری کرده و گوشزد کنید که داد زدن روشی قابل قبول برای برقراری ارتباط نیست.

در صورتیکه برای منظم کردن فرزند خود سر او فریاد می‌زنید، می‌توانید تاثیرات منفی آن را در رفتار کودک خود ببینید. به طور مثال فرزندانتان نیز برای انتقال پیام و منظور خود با صدای بلند صحبت می‌کنند، علاوه بر این، به جای آرام و محترمانه صحبت کردن، سر والدین خود فریاد می‌زنند، رابطه والدین با فرزند ناپایدار و آسیب‌پذیر می‌شود و در نتیجه برقراری ارتباطی سالم با آنان سخت می‌شود و همچنین ممکن است این شیوه رفتاری آنان را از والدین دور کند.

منبع خبر: مهر نیوز

 

مسئولیت پذیری و مهارت زندگی در کودکان

۵ بازديد
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آرمان زنان، در خانواده احساس مسئولیت و انجام درست و به موقع کارها موجب ساماندهی و نظم می شود. مسئولیت زمانی معنا می یابد که وظیفه و جایگاه فرد مسئول مشخص شده باشد. پدران و مادران در هر مقطعی از زندگی فرزندان خود باید راههایی را برای نشان دادن عشق و محبت به آنان، علاقه مندی به افکارشان و احترام به احساساتشان بیابند و هنگام نزدیک شدن نوجوانان به مرحله بلوغ و بزرگسالی ضرورت دارد آنها را به وظایف و مسئولیت هایی که برعهده دارند آشنا کنند.
کودک در اثر محبت پدر و مادر احساس امنیت می کند و این را درک می نماید که پشتوانه قوی در زندگی دارد، از این رو، چنین کودکانی اعتماد به نفس پیدا می کنند و افراد مستقل و با اراده ای بار می آیند.
یک روانشناس با اشاره به اهمیت مسئولیت پذیری والدین معتقد است: پدر و مادر در خانواده به عنوان والدین در مقابل فرزندان مسئولیت هایی دارند. مسئول کسی است که می توان از او در مورد وظیفه ای که برعهده اش است، سوال کرد. مسئولیت مفهوم چند وجهی است که فرد در مقابل خود، دیگران، دوستان و محیط خانواده مسئول بوده و وظایفی را بر عهده دارد.
این مشاوره خانواده تاکید می کند: توجه به مسئولیت پذیری در زندگی مشترک نیز امری بسیار مهم است. در ابراز محبت، همکاری در زندگی مشترک، مراقبت از همسر از لحاظ روانی و اجتماعی، عشق ورزیدن، دیدن چشم انداز دیگری، شناخت همدیگر و احساس مسئولیت پذیری فوق العاده اهمیت است.
احمد پدارم در مورد نقش مسئولیت پذیری والدین و شناخت راه حل های خاطرنشان می کند: چنانچه انسانی خود را مسئول بداند، توان شناخت مساله، توان تصمیم گیری، قضاوت و شناخت راه حل ها را دارد و مهارت زندگی استفاده بهینه از منابع حمایتی موجود را فراهم می کند. والدین باید مسئولانه برخورد کنند و از اشخاص که برخوردار از شناخت کافی هستند می توانند برای مساعدت و کمک گرفتن در زندگی بهره ببرند.
پدرام یادآوری می کند: والدین در برابر فرزندانشان حتی بعد از ازدواج شان مسئول اند تا گاهی اوقات با احوال پرسی و حل مشکلات مداخله در بحران کنند. والدین باید رشد همه جانبه فرزندان را که رشد عاطفی، اجتماعی، روانی و جنسیتی است در نظر بگیرند. لازم است که بدانیم مسئولیت گریزی افراد موجب بروز مشکلات زیادی در زندگی اجتماعی آنها می شود. افراد می توانند با درک همدیگر مسئول بودن خود را به طرف مقابل نشان دهند.
به هر روی، دانستن و آشنایی به وظایف دارای اهمیت زیادی است و آشنایی به خود آگاهی ضرورت دارد و در فضای خانواده باید انصاف و عدالت را در نظر بگیریم. آشنایی به وظایف روزانه و اولویت‌بندی آنها ضروری است و تمرکز بیشتر بر روی موضوعات موجب مدیریت و برنامه ریزی کارهای روزانه می شود.