رشد کودک و کودک کتابخوان

 

خیلی وقت‌ها پیش می‌آید که رفتار فرزندتان قلب شما را گرم و در آغوش می‌گیرد. اما، مواقع دیگری وجود دارد که احتمالاً شما را کمی دیوانه می کند. به عنوان یک کودک نوپا یا پیش دبستانی، کودک شما ممکن است فاقد کنترل خود برای ابراز خشم به صورت مسالمت آمیز باشد و ممکن است به طور طبیعی سرکوب کند، شاید با ناامیدی ضربه بزند یا گاز بگیرد.

1.قوانین خانه را آموزش دهید. بچه ها تا زمانی که به آنها آموزش داده نشود قوانین خانه را نمی دانند، بنابراین این یکی از مسئولیت های مهم والدین شماست. کودکان نوپا معمولاً به لمس کردن و کاوش کردن علاقه مند هستند، بنابراین اگر چیزهای با ارزشی وجود دارد که نمی خواهید آنها را با آنها دست و پا کند، آنها را پنهان یا حذف کنید. در نظر بگیرید که یک بخش جداگانه از خانه خود را ایجاد کنید که کودک شما بتواند با کتاب و اسباب بازی بازی کند. هر زمان که کودکان قانون مهمی را زیر پا بگذارند، باید فوراً مورد سرزنش قرار گیرند تا متوجه شوند دقیقاً چه اشتباهی انجام داده اند.

 

2.تهدیدها بیش از حد ارزیابی می شوند. همیشه تقویت مثبت رفتارهای مورد نظر و آموزش رفتارهای جایگزین به کودکان به جای گفتن "بس کن یا در غیر این صورت" موثرتر است. به آنها بگویید دفعه بعد که عصبانی می شوند، باید به جای آن از کلمات خود استفاده کنند.

 

3.موارد حواس پرتی سالم را وارد کنید. در حالی که روش‌های دیگری را برای پاسخ دادن به فرزندتان آموزش می‌دهید، همچنین هیچ اشکالی ندارد که گاهی حواس او را پرت کنید یا روش دیگری را امتحان کنید. تا زمانی که با ارائه تنقلات شیرین به او «رشوه» نمی دهید تا رفتار متفاوتی از خود نشان دهد. به عنوان مثال، تغییر عمدی تمرکز او اشکالی ندارد.

 

4.خود را کنترل کنید." خوب، آنها هنوز نمی توانند. به یاد داشته باشید، کودکان نوپا از کنترل طبیعی کمی برخوردارند. آنها باید به آنها آموزش دهید که در هنگام عصبانیت لگد نزنند، ضربه نزنند یا گاز نگیرند، بلکه احساسات خود را از طریق کلمات بیان کنند.

 

5."ما به همدیگر صدمه نمی زنیم." وقتی فرزندتان درگیر اختلاف با همبازی هایش می شود، به دقت نظارت کنید. اگر اختلافی جزئی است، فاصله خود را حفظ کنید و اجازه دهید بچه ها خودشان آن را حل کنند. با این حال، زمانی که کودکان وارد دعوای فیزیکی می شوند که حتی پس از اینکه به آنها گفته شد دست از کار بکشند ادامه می یابد، یا زمانی که به نظر می رسد یکی از کودکان در عصبانیت غیرقابل کنترلی است و به دیگری حمله می کند یا به دیگری گاز می زند، باید مداخله کنید. بچه ها را از هم جدا کنید و آنها را جدا نگه دارید تا زمانی که آرام شوند. اگر دعوا به شدت خشونت آمیز باشد، ممکن است مجبور شوید جلسه بازی را پایان دهید. روشن کنید که مهم نیست چه کسی آن را شروع کرده است. هیچ بهانه ای برای آزار دادن یکدیگر وجود ندارد.

6.به جای دعوا به کودک خود بیاموزید که با لحن محکم «نه» بگوید، پشت کند یا به جای دعوا با بدنش سازش پیدا کند. از طریق مثال، شما به فرزندتان می آموزید که اختلافات خود را با کلمات حل کند - موثرتر و متمدنانه تر - تا با خشونت فیزیکی.

 

7."کارت عالی بود!" فرزندتان را به خاطر رفتار مناسب تحسین کنید و به او کمک کنید هر زمان که از این تاکتیک ها به جای ضربه زدن، لگد زدن یا گاز گرفتن استفاده می کند، توضیح دهید که چگونه «بزرگ شده» رفتار می کند. و همیشه وقتی متوجه مهربانی و مهربانی فرزندتان می شوید رفتار او را تقویت و تحسین کنید.

8.تایم اوت ها مشکلی ندارد. همچنین استفاده از تایم اوت در زمانی که رفتار کودک شما نامناسب است هیچ اشکالی ندارد و می توان از آن در کودکان زیر یک سال استفاده کرد. برای اطلاعات بیشتر، نحوه مهلت دادن را ببینید.

 

9.خلق و خوی خود را کنترل کنید. همیشه مراقب رفتار خود در اطراف فرزندتان باشید. یکی از بهترین راه ها برای آموزش رفتار مناسب به او این است که خلق و خوی خود را کنترل کنید. اگر خشم خود را به روش های آرام و مسالمت آمیز ابراز می کنید، احتمالاً فرزندتان از شما الگو خواهد گرفت. و میزان پرخاشگری کودکان به مرور کمتر خواهد شد.

 

10.قوی باش. اگر باید فرزندتان را تنبیه کنید، در این مورد احساس گناه نکنید و مطمئناً عذرخواهی نکنید. اگر فرزندتان احساسات مختلط شما را حس کند، خودش را متقاعد خواهد کرد که در تمام مدت حق با او بوده و شما «بد» هستید. گرچه تنبیه فرزندتان هرگز خوشایند نیست، اما بخشی ضروری از والدین است و دلیلی برای احساس گناه در این مورد وجود ندارد. فرزند شما باید بفهمد که چه زمانی در اشتباه است، مهم است که مسئولیت اعمالش را بپذیرد و مایل به پذیرش عواقب آن باشد.

 

منبع: اینجا است.

کودکان عموماً فعال و پر انرژی هستند. به همین دلیل است که یافتن کودکان بی انگیزه امری رایج نیست. دقیقاً به همین ترتیب، هنگامی که این اتفاق می افتد، مهم است که دلایل اصلی این رفتار را کشف کنید.

نحوه تشخیص بی انگیزگی در کودکان

خیلی معمول نیست که بچه ها تنبل یا بی تفاوت باشند. درست برعکس تمایل دارد که درست باشد. اکثر کودکان سرشار از انرژی و روح هستند. بنابراین، مهم است که دقیقاً معنای بی تفاوتی کودک را تعریف کنیم.

 

وقتی از بی‌تفاوتی در کودکان صحبت می‌کنیم، به کسانی اشاره نمی‌کنیم که نمی‌خواهند مسئولیت‌های خود را انجام دهند. این کاملاً طبیعی است که بچه ها در برابر انجام تکالیف یا کارهای خانگی مقاومت کنند. در عوض، کودکان بی تفاوت حتی در مورد بازی یا گذراندن وقت با دوستان بی تفاوت هستند.

 

مواقعی وجود دارد که آنها به فعالیت هایی که قبلاً آنها را انگیزه می دادند، بی علاقگی کامل نشان می دهند. در این لحظات است که والدین نگران می شوند و باید تلاش کنند تا دریابند پشت این رفتار چیست.

 

برای برداشتن گام‌های مناسب برای کمک به فرزندتان، پیدا کردن آنچه واقعاً در جریان است، مهم است.

 

 

 

 

چه چیزی باعث بی تفاوتی برخی از کودکان می شود؟

بی انگیزگی می تواند نتیجه عوامل متعددی باشد. وقتی بچه ها بی تفاوت هستند، در مورد فعالیت های روزانه بی علاقگی نشان می دهند. برای والدین مهم است که علت این فقدان انگیزه را دریابند.

 

در زیر، ما به برخی از عواملی که می‌تواند منجر به بی‌تفاوتی یا تنبلی در کودکان شود، نگاهی می‌اندازیم.

 

مشکلات با کودکان دیگر

در بسیاری از موارد، ظاهر تنبلی می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل اساسی جدی‌تر باشد. به عنوان مثال، اگر کودکی در برقراری ارتباط با سایر کودکان هم سن مشکل دارد. همچنین ممکن است نشانه ای باشد که کودک از سوی همسالان خود قلدری را تجربه می کند.

تغییرات مورد علاقه

در موارد دیگر، ظاهر بی‌علاقگی می‌تواند نتیجه یک تغییر ساده در علایق کودکان باشد. گاهی اوقات کودکان در مورد برخی از فعالیت های تفریحی بی انگیزه نشان می دهند زیرا آنها دیگر آنها را دوست ندارند.

 

نداشتن روال

فقدان ثبات یا روتین می تواند باعث تنبلی یا بی تفاوتی کودکان شود. تغییر مداوم و غیرقابل پیش بینی بودن می تواند پیدا کردن فعالیت هایی که از آنها لذت می برند را برای کودکان دشوار کند.

 

برای والدین مهم است که به فرزندان کوچک خود برنامه های روزمره و احساس ثبات را ارائه دهند. هر دوی این عوامل به آنها کمک می کند تا بعداً به مسائل رفتاری جدی تری مبتلا نشوند.

 

چگونه به کودکان بی تفاوت انگیزه دهیم؟

به تغییرات توجه کنید

مهمترین کاری که والدین می توانند انجام دهند توجه به هر نوع تغییری است که کودک ارائه می دهد. هنگامی که این تغییرات ظاهر شدند، بسیار مهم است که والدین کشف کنند که چه چیزی باعث آنها شده است. آیا در مدرسه مشکل دارد؟ آیا این ربطی به عزت نفس فرزندم دارد؟ آیا علایق او به سادگی تغییر کرده است؟

 

با کودک صحبت کنید

ارتباط در هر نوع رابطه ای کلیدی است، اما با بچه ها مهم تر است. صحبت کردن با فرزندتان نه تنها برای یافتن آنچه در حال وقوع است، بلکه برای ایجاد انگیزه در او نیز ضروری است.

 

بر اساس آنچه کشف می کنید، والدین باید اقدامات اصلاحی انجام دهند. به عنوان مثال، شاید پسر شما دیگر علاقه ای به بازی فوتبال نداشته باشد، اما به بازی بسکتبال علاقه مند است. در این صورت بهتر است او را تشویق کنید تا در فعالیت هایی که دوست دارد شرکت کند و خودش هم انگیزه را پیدا کند.

 

 

 

تغییرات مورد علاقه

خیلی از بچه ها هستند که علایق و سلیقه شان مدام تغییر می کند. والدین می توانند سعی کنند آنها را برای فعالیت های مختلف ورزشی و تفریحی ثبت نام کنند تا زمانی که چیزی را پیدا کنند که واقعاً به آن علاقه دارند.

 

یک روال ایجاد کنید

برای اینکه کودکان احساس ثبات داشته باشند، ایجاد یک روال مهم است. می‌توانید کارهای ساده‌ای مانند آوردن ظروف او به سینک، آبیاری گیاهان، مرتب کردن تخت و غیره را به او اختصاص دهید. به این ترتیب، کودک خود را درگیر می‌کنید و به توانایی او در انجام این کارها اعتماد می‌کنید.

 

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، بی تفاوتی در کودکان یک موضوع رایج نیست. با این حال، در برخی مواقع و تحت شرایط خاص، بی تفاوتی ممکن است ایجاد شود. این معمولاً تا زمانی که والدین اقدامات لازم را برای اصلاح آن انجام دهند مشکل جدی نیست. به این ترتیب از بدتر شدن آن و آسیب رساندن به کودک در دراز مدت جلوگیری می کنند.

 

منبع: مقاله

براساس بررسی گروهی از پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تهران، پوشاندن لباس زیاد به نوزاد در هوای معتدل یا گرم ضمن این که باعث از دست رفتن مقدار زیادی آب و املاح از بدن او شده و به گرمازدگی نوزاد بیانجامد، می تواند به عارضه نرمی استخوان در نوزاد نیز منجر شود.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه علوم پزشکی تهران؛ گروهی از پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تهران در مطالعات خود دریافتند پوشاندن لباس زیاد در هوای معتدل یا گرم و نیز گذاشتن نوزاد در کنار بخاری یا هر وسیله گرمابخش دیگری، می تواند باعث از دست رفتن مقدار زیادی آب و املاح از بدن او شده و به گرمازدگی وی منجر شود.

تحمل کودکان نسبت به گرما و سرما به اندازه بزرگسالان نیست و کودک همانقدر که در مقابل سرما آسیب پذیر است گرمای زیاد و پوشاندن بیش از حد لباس می تواند برایش مضر باشد.

یکی از راه های مقابله با گرمازدگی، دفع گرمای اضافی از طریق تعریق است و با پوشاندن بدن توسط لباس‌های متعدد و سنگین یا بدون منفذ، فرایند تغییر و دفع گرما مختل می شود و در اصطلاح پزشکی سیکل معیوب، برای ایجاد عوارض گرمازدگی به وجود می آید. همچنین هوای گرم و بالا رفتن دمای بدن و استفاده از پوشش زیاد، ممکن است باعث شود در هر ساعت فرد تا چند لیتر آب از دست بدهد و حتی در مواردی دچار شوک شود.

علاوه بر گرمازدگی که در اثر بالا رفتن بیش از حد حرارت بدن ایجاد می شود و در صورت عدم درمان می‌تواند با مرگ و میر در حدود 90 درصد همراه باشد از دیگر عوارض پوشش زیاد کودک می توان به نرمی استخوان اشاره کرد؛ بنابراین توصیه می شود افراد مختلف، هر روز به مدت حدود 30 دقیقه با پوشش و لباس کم یا 10 دقیقه با لباس زیر در مقابل آفتاب قرار گیرند تا با ساخته شدن ویتامین D و انجام فرایند های لازم از بروز مشکل کمبود ویتامین D و نرمی استخوان جلوگیری شود.

 

آیا تا به حال برنامه ریزی های دقیق خود را با حمله ناگهانی ناله های کودک نوپا خراب کرده اید؟ این را تصور کنید: شما هیجان زده هستید که صبح را با کودک خود بگذرانید - شاید در حال رفتن به باغ وحش یا زمین بازی مورد علاقه او هستید. اما، در یک نقطه، چیزی اشتباه می شود. در ترافیک گیر کرده اید، فراموش کرده اید یک میان وعده ببندید یا شاید باد به سمت اشتباهی می وزد. ناگهان، کودک شاد شما با نسخه ای غمگین تر و بداخلاق تر از خود جایگزین شده است. مطمئن باشید، همه ما آنجا بوده ایم. و وقتی کودک نوپا وارد این حالت بد خلقی می شود، ظاهرا راهی برای استدلال با او وجود ندارد.

هر چقدر هم که ناامید کننده باشد، مهم است که به یاد داشته باشید که ناله کردن کودک نوپا از نظر رشد مناسب است – و، باور کنید یا نه، چند تاکتیک و استراتژی وجود دارد که می تواند کمک کند. آیا حاضرید آن ناله و ناله آوازخوانی را مهار کنید؟ نکات و ترفندهای متخصص را بخوانید.

 

چرا کودکان نوپا ناله می کنند؟

به زبان ساده، کودکان نوپا ناله می کنند زیرا می خواهند شنیده شوند. در این سن و مرحله، آنها هنوز در حال کشف چگونگی برقراری ارتباط و چگونگی برآورده کردن نیازهای خود هستند. جیل دی پیترو، LCSW، یک مددکار اجتماعی در Small Brooklyn می گوید: «از آنجایی که آنها در ابتدای یادگیری احساسات و عواطف خود هستند، واقعاً زبان یا توانایی بیان آنچه در بدنشان می گذرد را ندارند. روانشناسی در شهر نیویورک هنگامی که این احساسات بیش از حد از عهده آنها می رسد، اغلب با ناله پاسخ می دهند. دکتر مارتا ادواردز، مدیر مرکز رشد کودک و خانواده در مؤسسه خانواده آکرمن در شهر نیویورک، می‌گوید: «کودکان ممکن است تحت تأثیر تجربیات خودشان قرار بگیرند و ندانند چه کاری انجام دهند». ناراحتی آنها ممکن است به عنوان یک ناله ظاهر شود زیرا وضعیت درونی آنها را نشان می دهد.

 

 

البته، توضیح کمی آزاردهنده دیگری برای ناله کردن کودکان نوپا وجود دارد: ممکن است در گذشته ثابت شده باشد که این یک استراتژی موفق برای آنها بوده است. «آنها ممکن است چیزی بخواهند و ناله کنند زیرا در واقع برای رسیدن به آنچه می خواهند کار می کند. ادواردز اضافه می کند که صدای ناله مانند میخ های روی تخته سیاه است و این احتمالاً تأثیری را که کودکان بر والدین خود می گذارند افزایش می دهد. اساساً، شما در گذشته غافل شده اید و عیار کوچولوی باهوش شما را مورد توجه قرار داده است. برای این منظور، مهم است که به طور ناخواسته آنچه را که دی پیترو «الگوهای ارتباطی غیرمفید» می‌نامد، ایجاد نکنید.

 

خبر خوب؟ شما می توانید به تقویت واکنش های سالم و مکانیسم های مقابله ای کمک کنید تا ناله کردن عادی نشود. او می‌گوید: «با کودکان نوپا، ما این فرصت جالب را داریم تا مهارت‌های تنظیم هیجانی را آموزش دهیم و رفتارهای مثبت را از سنین پایین، قبل از اینکه به دنبال آن توجه باشند، تقویت کنیم.» این تاکتیک‌ها نه تنها به شما کمک می‌کنند با ناله‌های کودک نوپا مقابله کنید. ، اما امیدوارم در وهله اول از وقوع آن نیز جلوگیری شود.

 

چگونه غر زدن کودک نوپا را متوقف کنیم

البته ناله کردن گاه به گاه کودک نوپا اجتناب ناپذیر است. برای دوره یکسان است و کاملاً عادی است. نکته کلیدی این است که خونسردی خود را حفظ کنید و آنها را شرطی نکنید که فکر کنند ناله کردن وسیله قابل قبولی برای رسیدن به مسیر آنهاست. در اینجا چیزی است که می توانید انجام دهید تا از ناله کردن در مسیر خود جلوگیری کنید.

 

 برای بازی یک به یک ویژه برنامه ریزی کنید: توجه فعالانه به کودک راهی عالی برای جلوگیری از ناله کردن قبل از شروع آن است. DiPietro پیشنهاد می‌کند هر روز 5 تا 10 دقیقه (اگر بتوانید آن را بچرخانید بیشتر عالی است) از زمان بازی انفرادی ویژه اختصاص دهید. پیشنهادات او؟ تلفن خود (و سایر عوامل حواس پرتی!) را کنار بگذارید تا بتوانید به طور کامل به آن لحظه متعهد شوید، از استفاده از دستورالعمل ها یا دستورات دستوری خودداری کنید و اجازه دهید فرزندتان رهبری را بر عهده بگیرد. از آنجایی که زبان بخش مهمی از آموزش تنظیم هیجانی است، روایت کردن اعمال کودک در حین بازی نیز می تواند مفید باشد. دی پیترو می‌گوید: «وقتی مهارت‌های زبانی را توسعه می‌دهند، می‌توانند قبل از هر چیز احساس خود، احساسات و در نهایت، چه کاری می‌توانیم در مورد آن انجام دهیم، تشخیص دهند.

 

منبع: https://www.thebump.com/a/toddler-whining